Wat zijn de gevolgen van ‘gewoon even laten huilen’?

Ik hoor en lees ze soms nog steeds: de adviezen om je kindje gewoon maar (even) te laten huilen.

Vaak in relatie tot het zelfstandig leren slapen, maar bijvoorbeeld ook wanneer je kind iets doet wat je liever niet ziet, bij scheiding (zoals bij opvang of school) of wanneer je kind zich bezeerd.

In alle gevallen is het niet helpend om je kind te laten huilen. Dat idee is dan ook echt allang weerlegd en toch lijkt het nog diepgeworteld in onze westerse manier van opvoeden.

Het autonome zenuwstelsel raakt in een stressreactie

De manier waarop je kind emoties en gevoelens ervaart en daarmee om leert gaan, is tot aan de volwassenheid nog volop in ontwikkeling.

Je kind huilt dan ook alleen als iets verdrietig voelt, (fysiek) pijn doet of wanneer je kind zich boos, gefrustreerd, machteloos of overweldigd voelt.

Daarnaast is het vaak een vorm van ‘onbegrip’ over de wereld en de heftige gevoelens die het ineens ervaart.

Je kind heeft jouw veiligheid nodig

Zodra je kind (heftige) emoties ervaart, weet het niet goed wat hem/haar overkomt en ontstaat een stressreactie in het autonome zenuwstelsel.

Je kind leert tot aan de volwassenleeftijd hoe het het eigen zenuwstelsel reguleert (van de vlucht/vecht/bevries-reactie weer terug naar ontspanning).

Tot die tijd heeft het jou als ouder nodig om weer tot rust te komen en begrip te krijgen van wat er gebeurt en wat het voelt.

Je helpt je kind daarbij door samen te zijn en in verbinding te verblijven. Zo kalmeert het zenuwstelsel weer, komt je kind uit de stressreactie en kan het de gevoelens en emoties gaan begrijpen en verwerken.

Overprikkeling door stressreactie in het zenuwstelsel

Zeker bij hoogsensitieve kinderen gaat het zenuwstelsel gemakkelijk naar die stressreactie.

Je Hoogsensitieve kind ervaart de wereld, emoties en gevoelens dan ook intens. Daarnaast verwerkt je kind ze langduriger en diepgaander.

Je kind ‘gewoon’ even laten huilen, triggert dan ook continu die stressreactie, wat steeds sneller tot een gevoel van overprikkeling leidt (en uiteindelijk zelfs kan zorgen voor chronische overprikkeling).

Je kind heeft jouw veiligheid nodig

Tegenover de stressreactie van het zenuwstelsel staat een gevoel van veiligheid.

Dat gevoel van veiligheid ervaart je kind in de eerste plaats via en in verbinding met jou.

Vanuit die veiligheid kan je kind zich ontwikkelen en groeien. Leert het omgaan met pijn, verdriet, boosheid, teleurstelling en moeilijke situaties.

Zodra je je kind ‘laat’ huilen, stap je uit die veilige verbinding en blijft het zenuwstelsel van je kind in de overleefstand, waardoor het zich onveilig voelt en emoties en gevoelens als iets overweldigends ervaart.

De gevolgen van ‘laten huilen’

• Je kind verblijft in een stressreactie en ervaart de wereld en eigen emoties en gevoelens als onveilig.

• Je kind mist een gevoel van veiligheid en verbinding, wat essentieel is voor groei en (emotionele) ontwikkeling.

• Op lange termijn ontstaat chronische stress en/of overprikkeling wat voor allerlei fysieke, emotionele en mentale klachten kan zorgen.

• Je kind vindt het lastig om veilige relaties en verbindingen aan te gaan en te behouden.

• Je kind heeft het gevoel dat wat het voelt en nodig heeft, er niet toe doet.

• Je kind blijft emoties en gevoelens als iets overweldigends ervaren in plaats van dat het leert hoe ermee om te gaan.

• Je kind leert dat relaties bestaan uit ‘machtsverhoudingen’ (jij als ouder beslist over gevoelens van troost, nabijheid en veiligheid) i.p.v. uit gelijkwaardigheid en veiligheid (moeilijke gevoelens mogen er zijn).

Wat kun je doen wanneer je kind huilt?

Je kind laten huilen is dus echt niet de meest helpende oplossing. Toch kom je regelmatig in situaties waarin je kind heftige emoties ervaart.

Wat kun je dan zoal doen?

• Blijf aanwezig en in verbinding. Realiseer je dat je kind eerst veiligheid nodig heeft, voordat het tot rust kan komen en er begrip ontstaat.

• Bied troost, een knuffel of wees aanwezig in dezelfde ruimte (afhankelijk van de behoefte van je kind).

• Leer je kind dat gevoelens van verdriet, boosheid, frustratie, angst en pijn er mogen zijn.

• Leg uit waarom iets niet mag of gaat zoals het gaat, creëer begrip voor de grenzen die je stelt.

• Leer je kind begrip te krijgen voor de emoties die het ervaart.

• Hou altijd de veiligheid en jullie relatie voorop: die blijft bestaan zolang je in verbinding blijft en nabijheid biedt.

• Onderzoek je eigen overtuigingen en patronen (ook uit het verleden) rondom het omgaan met emoties, gevoelens en het ‘laten huilen’.

Samen op pad?

Vind je het lastig hoe je om gaat met heftige emoties (en/of die van je kind), wil je werken aan veiligheid en nabijheid of bijvoorbeeld groeien in de manier waarop je vanuit verbinding en gelijkwaardigheid grenzen aangeeft?

Voel je welkom in de praktijk in Dronten of online! Ik ontmoet je graag!

Vraag gerust een vrijblijvende kennismaking aan of stuur me een mail met je vragen over de mogelijkheden.